21.03.2017 | de Volkskrant | Karin Veraart
Surrealistisch garnalenpelstersdrama overstijgt de folklore
Al klinkt het Havenzangerslied traditioneel, dat is dit garnalenpelstersdrama niet. Wel griezelig en bijzonder. De Vlaamse actrices Ilse en Amaryllis Uitterlinden zijn fascinerend als moeder en kind.
Bij binnenkomst in de zaal hoor je het al. Een geluid dat associaties oproept van muffe kamers en miezerige levens: het getik van een ouderwetse klok. Op het toneel zitten twee vrouwen aan een tafel. Ze pellen garnalen.
Als de klok van A… (Theater)
Zo begint Als de klok van A… en wie kent dit Havenzangerslied niet: ‘Als de klok van Arnemuiden/ Welkom thuis voor ons zal luiden/ Wordt de vreugde soms vermengd met droefenis/ Als een schip op zee gebleven is’ (…) Even later klinkt het echt, uit een accordeon.
Tot zover de folklore. Want Als de klok van A… van schrijver en regisseur Judith de Rijke is allesbehalve traditioneel. Kijk naar de verstarde grimassen van de vrouwen en je voelt: dit wordt een drama met surrealistische trekjes. Al snel vliegen de garnalen in de rondte en zijn moeder en dochter, want dat zijn ze, verwikkeld in een onverkwikkelijk verbaal gevecht.
Amaryllis schakelt prachtig van kokette flirt naar aandoenlijk meisje
De zee heeft slachtoffers geëist en doet dat nog iedere dag in dit huis. Twee mannen worden hevig gemist. Hoe het precies is gegaan, dat houden de vrouwen lang geheim. In de tussentijd spelen ze samen vreemde spelletjes, die gaandeweg wreder worden.
De Vlaamse actrices Ilse en Amaryllis Uitterlinden, in het echte leven ook moeder en dochter, zijn fascinerend: Ilse als wanhopige heks van een moeder en Amaryllis als mishandeld kind. De laatste schakelt prachtig van kokette flirt naar aandoenlijk meisje, verdwaald in een sadistisch universum. Een koor, in de personen van Nelleke Kuipers en Cheyenne Boermans (conservatoriumstudenten) becommentarieert het geheel, vaak met muziek die altijd weer teruggrijpt op het aloude lied. Griezelig. Droevig. Bijzonder.