17.08.2012 | Wonderland Trailer 2012
20.11.2009 | Exqi Tv
18.11.2009 | Knack | by Els Van Steenberghe
Leve de lavabo ( * * * 1/2)
Wondere multimediale wereld
Van die padvinderij hebben ze meteen het uitgangspunt van hun voorstelling gemaakt. Want de SKaGeN-spelers voelen zich in het jeugdtheater een beetje als Alice in Wonderland… Om het zichzelf helemaal aartsmoeilijk te maken, besloten de makers om er een multimediale voorstelling van te maken.
Wat blijkt: de SKaGeN-lui hupsen gezwind door het immense decor, gaan olijk in interactie met de computeranimatie, zigzaggen tussen rozenregens en weten en passant ook nog wat poëzie en pubersvragen te declameren. De toverformule: de verbeelding ten dienste stellen van het spel en de scenografie.
Het Wonderland van deze hedendaagse Alice (een kordate vertolking van Clara van den Broek) speelt zich af in een lavabo van de badkamer. Niet eens zo gek gevonden. Waar verstoppen pubermeisjes-in-identiteitscrisis zich het liefst? In de badkamer. Daar praten ze met zichzelf, staren vertwijfeld naar hun spiegelbeeld, overwegen zelfs om hun polsen over te snijden maar sukkelen veelal op de badkamermat in een troostende slaap.
Zo vergaat het ook de stuurse Alice. Met dat verschil dat ze al dromend in de lavabo belandt en daar kennismaakt met de guitige Mininatiemannetjes Marco, Miel, Manu, Mario en Marcel. Alice verovert het hart van de ventjes en deze zetten dan ook alles in het werk om haar op te beuren. Ze organiseren zelfs een heuse Big Mr. Perfect show en spelen een parodie op haar ‘nieuw samengestelde’ familie, een hilarisch theater-op-theater-moment. Dankzij hen durft Alice haar roze kruisboog – waarmee ze constant haar spiegelbeeld en iedereen beschiet – langzaam los te laten…
Acteurs en decor: a winning team
Het gigantische decor verbeeldt een hoekje uit de lavabo. De spelers amuseren zich zichtbaar al klauterend over de manshoge badkamertegels (een indrukwekkend decor van Karolien de Schepper en Christophe Engels), al jonglerend met uit de kluiten gewassen badeendjes en al dollend met de vernuftig geanimeerde beelden van Philip Paquet. Die beelden vinden op de witte lavabotegels de perfecte projectiewand. Hierdoor krijg je als publiek het gevoel in een tekenfilm te vertoeven en lijk je, net als Alice, een gekrompen mensje in een wondere lavabowereld.
Het duurt even voor je je zo klein waant. In het begin van de voorstelling is het, zowel voor publiek als voor de spelers ‘acclimatiseren’ aan de tegelomgeving maar gaandeweg spelen de acteurs de pannen van het dak zonder daarbij in een al te uitbundig schmieren terecht te komen. Valentijn Dhaenens, Korneel Hamers, Mathijs Scheepers en Bruno Vanden Broecke tonen zich weer sterke acteurs door sublieme personages op de scène te zetten die aandoenlijk en grappig worden door de manier waarop ze in het leven staan.
Frisse ode
Deze bewerking van Lewis Carrolls “Alice in Wonderland” is een frisse ode aan het oorspronkelijke verhaal. SKaGeN beschouwt het jeugdtheater duidelijk als een fantasievol wonderland zonder grenzen. Dit resulteert in vermakelijk theater waarbij de animatie verrassend goed in het spel van de acteurs geïntegreerd is en dit spel zelfs voortstuwt. De twijfels van pubermeisjes vormen zo de basis voor groots, opbeurend theater in een lavabo.
13.11.2009 | CJP
Who the f*ck is Alice?
Tot de nok van HETPALEIS reikt het podium van Wonderland, de nieuwe voorstelling van SKaGeN. Het is dan ook een schitterend kijkstuk over het opgroeien en de daarbijhorende probleempjes van Alice.
Collectief SKaGeN waagde zich met Wonderland voor het eerst aan jeugdtheater. De voormalige klasgenoten van Dora van der Groen hebben al tien jaar een eigen gezelschap, dat genoemd is naar het meest noordelijke punt van Denemarken waar de Oostzee en de Noordzee in elkaar overlopen. Vorig jaar toerden ze nog door de culturele centra met Deurdedeurdeur, een ronduit hilarische deurenkomedie. Ook nu is het vaak lachen met Wonderland. Hoe kan dat ook anders als ondertussen prille dertigers als Bruno Vanden Broecke hun fantasie volledig de vrije loop mogen laten en hun stoutste dromen voor werkelijkheid nemen?
Magisch decor
Dat het echt megalomaan mag, bewijst het prachtige decor. In een hoek van pakweg 60 graden staan twee panelen opgesteld, die een reusachtige pombak voorstellen, compleet met gigantische stop en afspoel. Het is door deze afvoer dat Alice ook in een dromenwereld belandt. Geen konijnenpijp in het Wonderland van SKaGeN. Met de bijna 150 jaar oude roman van Lewis Caroll ging het collectief namelijk erg vrij aan de slag.
Enkel het idee van een parrallelle wereld bleef over. Alice staat met beide voeten in deze wereld en heeft zoals elke tiener wel eens ruzie met haar (alleenstaande) vader. In de negentiende eeuw had ze waarschijnlijk een klets op haar gezicht gekregen, hier sluit ze zich op in de badkamer. Die wordt met prachtige zwart-witte krijtlijnen geprojecteerd. Zo wordt Wonderland een multimediaal spektakel dat het aanvankelijk niet echt vlottende verhaal wat aan de kant schuift.
Puberende Alice
Alice praat in het begin tegen haar spiegelbeeld en even lijkt het er op of het wat cliché-puberaal wordt met het krassen in de armen. Gelukkig komen er later echte emoties het stuk binnen. Gewapend met een roze Barbie-achtige kruisboog knalt Alice, die duidelijk geen doetje is, al wat haar niet aanstaat neer. Ook tegen een van de minimannetjes, figuurtjes ter grootte van een mier die in de lavabo van Alice leven, is ze niet erg vriendelijk. Miniman Marco knijpt ze dood en spoelt ze door de afvoer. Het is zo dat we in de wonderlijke wereld van de Mininatie belanden. In een fantasierijke scène zie je een afstandsgestuurde vrachtwagen en helikopter het podium innemen, terwijl de acteurs die de passagiers voorstellen van achter de wandtegels de scène van geluid voorzien. De aanwezige dosis testosteron en oestrogeen in de zaal zag je zo terugmijmeren naar hun laatste Sinterklaas, die nog niet zo lang achter hun ligt. Ook Alice staat met één been in haar kinder- en met het ander in de pubertijd. Gelukkig is het rondspattende bloed op de projectie geen menstruatievocht, maar de restantjes van dode Marco.
De minimannen begraven hun voormalige makker met een ritueel lied. Er wordt een aantal keer gezongen in Wonderland. De acteurs lijke zich ook opperbest te amuseren. Eén van de leukste, maar compleet over the top getilde scènes, is The Big Mr. Perfect Show, een mix tussen Blind Date en Het Swingpaleis, waarin de minimannen, die zelf vreemd opkeken van het vrouwelijke creatuur genaamd Alice, een perfecte vriend voor haar zoeken. Door enkele niet te beantwoorden rethorische vragen (“Wat voelt een vlinder in zijn buik als hij verliefd is?”) wordt Alice aanvankelijk veroordeeld tot de lelijkste en meest onhippe vrijer van de parallelle wereld. Een knappe reuzenpop komt haar echter later in een verleidingschoreografie verleiden.
Melig slot
De minimannen sloven zich echt uit voor Alice, die hen nog niet heeft kunnen/durven vertellen dat zij Marco een kopje kleiner heeft gemaakt. In de meest ontroerende scène spelen de minimannen het geïdealiseerde gezin van Alice na. Het wordt zo pijnlijk perfect, met ovenverse muffins, een eenden- in plaats van ganzenbord spel, en ook Alices gehandicapte broer Roy die van de partij is. Maar het is allemaal slechts een illusie. Alice wordt op het eind verpletterd door een gigantische badeend (tiens, dobberde die deze zomer niet ergens rond op de Limburgse wateren?) en belandt zo terug in de eigen badkamer.
Het verhaal, waarin de verschillende scènes soms wat met haken en ogen aan elkaar hangen, wordt sterker naar het einde toe, op het melige slot na. Maar Wonderland moet je vooral gaan bekijken voor de fenomenaal mooie scenografie die Philip Paquet en De Ruimtevaarders voor SKaGeN ineenknutselden. Bie-zonder, zoals Alice het in de voorstelling zegt, is een adjectief dat goed bij Wonderland past.
12.11.2009 | deMorgen
> download and read article (pdf)
09.11.2000 | cutting edge | by Sofie Wielandts
De wondere wereld van de lavabo
In 1865 zat Alice met haar zus op de oever van een meer toen een sprekend konijn langshuppelde. In 2009 is ze zichzelf in de badkamer aan het snijden wanneer ze een miniman op de grond vindt. SKaGeN brengt met ‘Wonderland’ een eigentijdse versie van Lewis Carrolls verhaal waarin Alice een koppige puber is en de lavabo haar wonderland.
Bij het lezen van het boek ‘Alice in Wonderland’, valt het meteen op dat woord – meer dan actie – vooropstaat in dit sprookje. Alice komt in een fantasiewereld terecht waarin ze allerlei personages ontmoet die haar aan de hand van taalspelletjes en filosofische uitspraken doen nadenken over het leven. SKaGen maakte er zijn eigen versie van, maar behield de kern: Alice die kleiner wordt in haar fantasiewereld en op zichzelf is aangewezen om terug te geraken de gewone wereld. Daarbij gaat ze de confrontatie met zichzelf aan. Ze wordt voortdurend uitgedaagd door minimannetjes die haar op een filosofische manier een spiegel voorhouden.
Zo komt Alice terecht in de ‘Mr Perfect show’, waar ze – afhankelijk van het aantal juiste antwoorden – een knappe of lelijke man krijgt toegewezen. ‘Als olijfolie van olijven wordt gemaakt en maïsolie van maïs, waarvan wordt babyolie dan gemaakt?’ en ‘Waarom moet je een afspraak maken bij de waarzegger?’ Alice stamelt en barst bijna in tranen uit omdat ze op geen van de vragen een antwoord weet. De quizmaster feliciteert haar en vertelt dat ze juist heeft geantwoord: het waren retorische vragen.
Gaandeweg leert Alice zichzelf kennen. Van een onzekere puber die niet blij is met zichzelf en ‘Laat mij met rust jong!’ even vaak zegt als ze met haar ogen knippert, evolueert ze naar een tiener die beseft dat zijzelf diegene is die haar het leven zo moeilijk maakt. Alice komt tot inkeer en verzoent zich met haar familie.
Voor het stuk bundelden HETPALEIS en SKaGen hun kennis van technische expertise en het resultaat is verbluffend. Op het podium is een deel van een reusachtige lavabo nagebouwd. De enorme tegels doen dienst als projectiescherm voor prachtig geanimeerde droombeelden en maken van Alice’ wonderland een multimediaal toevluchtsoord.
Zoals een tiener zijn artificiële wereld in games vindt, is het wonderland van Alice er eentje van hoogtechnologisch niveau. Het ontwerp kwam van ‘Ruimtevaarders’, twee vormgevers die het begrip ruimte een nieuwe dimensie geven. Ze maakten onder meer de scenografie voor het Theaterfestival 2008 in deSingel en doen actief onderzoek naar de mogelijkheid van ruimte in theater en openbare plaatsen. Eén ding is zeker: de scenografie is een absolute meerwaarde in ‘Wonderland’ en tilt het geheel naar een hoger niveau.
Ondanks het deprimerende onderwerp, zit er veel humor in de voorstelling. Dat is vooral de verdienste van Bruno Vanden Broecke, Valentijn Dhaenens en Mathijs Scheepers. Wanneer het minimannetje Alice’ broer ‘veel te gehandicapt’ naspeelt, schatert het publiek het uit. Zulke scènes vormen een aangename afwisseling en relativeren bovendien de thematiek.
Het beeld van de depressieve puber blijft blijkbaar tot de verbeelding spreken. Het aantal voorstellingen dat erover gemaakt werd, is talrijker dan de jeugdpuisten van een tiener. Toch slaagt ‘Wonderland’ erin het verfrissend te brengen. De eerste jeugdvoorstelling van SKaGen is veelbelovend en doet ons uitkijken naar meer.
> read article here on CuttingEdge.be
23.10.2009 | Wonderland Trailer